17 Şubat 2012 Cuma

sevgili gheorghe zamfir

konserini izleyeli tam iki gün olmuş.. ezgilerin hala kulaklarımda.. durmaksızın çalıyor... ne güzel.. hep böyle kalsa...
küçük yaştaki dinleyenlerinin peşine düşmek gibi bir tehlike altında oldukları artık besbelli.. hatta fareli köyün kavalcısının bir masal kahramanı değil de gerçek kişi olduğunu seni dinlerken anladım... ama ben elli üç sen yetmiş bir yaşında isen durum tam tersi.. yani senin ardına takılmadım ve bana konserini izleten bu kente kopamaksızın bağlandım... yaşadıklarımdan çıkanlar bunlar...
ve çocuk yaşımda dinlediğim plaklarının üzerindeki gençlik yüzüne biraz benziyor.. biraz da benzemiyordun.. saçların ağarmış.. pan flütünü tutuşun aynı...
bu güne dek ikimizin de ölmemiş olması ne iyi.. ben bu konseri yaşadığıma çok sevindim... sen hep esen çal...
teşekkürlerimle...
mürüvvet

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder