eskişehir gençleri kadar yaşlıları ile de ünlü
tayfur bayar sakarıılıca da bir sivrihisarlı..
tayfur amcanın yaşamı kapısının önündeki "taş üzerinde biten ardıç ağacı" gibi zorlu geçmiş..
onu dinlerken ders izler gibi not tuttum..
henüz çocuk yaşında ailesinin geçimini terziliği ile sağlamayı göze alarak sivrihisardan eskişehire göçmüş.. yaşamı boyunca durmadan coşku ile çalışmış kazanmış hayırlar yapmış.. ve seksen yaşından sonra şimdi yaptığı kaplıca işine girişmiş.. yaşam felsefesini en iyi tatlı sohpeti sırasında ağzından dökülen sözlerinin anlatacağına inandım.. ve yakalayabildiklerimi yazıyorum..
tayfur bayar lisesini yaptırmaya karar verdiğinde ilk işini "seksenaltı da mektebin zilini aldım hanıma götürdüm"
diyerek anlatıyor.. safiye gönül bayar huzurevini yaptırırken de "insan varlığının en sonuna hizmet vermenin gerekliliğine inanarak yola çıktığını söylüyor...
kendini - bu benim
"hak için riyasız/hakka hizmet yolumuz/iş bu dünyadan göçünce/hoş seda matlubumuz" diyerek tanımlıyor..
.......
"ne verirsen elinle/ o gider seninle"
"gönül ne kahve ister ne kahvehane/gönül sohpet ister kahve bahane"
"hasımın sitemini anlamamak hasıma sitemdir"
bir meksikalı der ki "hareket halindeki karınca duran öküzden daha çok iş başarır"
"evlenen bahre düşer/evladı olursa gark olur/sen kenarı bahri seç/evlenme sultanlık budur
tut ki evlendin kazara/dilini tut artık otur"
"gör dersin görmez evlat/üzengiyi vurursun yürümez at
evde çirkin olursa avrat/gir ağla çık ağla
gör demeden gören evlat/üzengiyi vurmadan yürüyen at
evde güzel olursa avrat/gir oyna çık oyna"
"firavun tanrı şeytan peygamber olursa ümmetin kurt kuş çıyan olduğu komik bir öykü.."
"aslana sormuşlar sen çok koşuyorsun kaç kilometre yaparsın demiş zora göre"
sohbetine övgü ile giren kişiler:hasan ali yücel/iskender pala/tuğrul inance/nezihe aras..
.......
tayfur amca ve eşi gönül hanımı tanımak benim için ayrıcalıktı.. her ikisine de saygı ve sevgilerimle...
